Kiedy rozwodzi się dwoje osób — zwykle jedynie oni ponoszą emocjonalne negatywne konsekwencje takiej decyzji. Bez względu na to, czy decyzja o rozwodzie była jedyną słuszną, koniec związku jest zawsze mniej, lub bardziej bolesny. Jednak gdy rozwodzą się dwie osoby, które mają małoletnie dzieci — ta decyzja niestety dotyka także ich. Wpływa na ich emocje, uczucia i choćby rozwód przebiegał najłagodniej jak to tylko możliwe, dla dziecka raczej zawsze będzie to sytuacja, które z pewnością chciałoby uniknąć. Decyzja o rozwodzie pociąga za sobą wówczas konieczność ustalenia, z kim dziecko będzie mieszkać. No i w niektórych sytuacjach, to właśnie tytułowa opieka naprzemienna może być idealnym rozwiązaniem. Zwłaszcza gdy dziecko ma bardzo dobre relacje zarówno z jednym, jak i z drugim rodzicem. Jeśli chcesz dowiedzieć się, na czym dokładnie polega model naprzemiennej opieki nad dzieckiem oraz kiedy jego wprowadzenie ma sens — czytaj dalej!
Choć wydawać by się mogło, że aby znaleźć definicję opieki naprzemiennej, należy sięgnąć do Kodeksu Rodzinnego i opiekuńczego, to — nic z tego! Nie znajdziemy tam, ani w żadnym innym akcie definicji tego modelu opieki nad dzieckiem. Ale spokojnie. Nie jest to żaden twór wyobraźni, czy coś, czego w prawie nie ma. Odniesienia do opieki naprzemiennej można odnaleźć w takich aktach prawnych jak Ustawa o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci oraz Ustawa o świadczeniach rodzinnych. Opieka naprzemienna charakteryzuje się tym, że rodzice dzielą się obowiązkami opieki nad dzieckiem, przejmując je na równych zasadach przez ustalone okresy czasu. W praktyce oznacza to, że dziecko może na przemian mieszkać u jednego i drugiego rodzica, na przykład spędzając tydzień u matki, a następnie tydzień u ojca.
Decyzja o przyznaniu przez sąd rodzicom prawa do wspólnego sprawowania opieki nad dzieckiem w ramach opieki naprzemiennej nie powinna być motywowana jedynie dążeniem do zapewnienia obu stronom równego statusu względem dziecka, niezależnie od aktualnej sytuacji. Chociaż system, w którym dziecko spędza zbliżoną ilość czasu z każdym z rodziców, może sprzyjać pielęgnowaniu bliskich więzi z każdym z rodziców i zwiększać ich zaangażowanie w życie dziecka, to jednak priorytetem zawsze musi być jego dobro.
W związku z tym na ten model sprawowania opieki nad dzieckiem powinni zdecydować się jedynie Ci rodzice, którzy potrafią efektywnie współpracować zarówno w kwestiach opieki, jak i wychowania dziecka. Chodzi więc o to, aby dobro dziecka było zdecydowanie na pierwszym miejscu.
Opieka naprzemienna ma sens i jest korzystna w sytuacjach, gdy spełnione są pewne kluczowe warunki, które wspierają dobro dziecka oraz umożliwiają mu utrzymanie równowagi i stabilności w życiu.
Jest to kluczowe, aby zapewnić dziecku stabilność i poczucie bezpieczeństwa. W takiej sytuacji możliwość zachowania równych relacji z oboma rodzicami i ich rodzinami jest niewątpliwą zaletą, pozwalającą na rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.
Jednocześnie, opieka naprzemienna umożliwia rodzicom równowagę między życiem zawodowym a obowiązkami rodzicielskimi, co może przynosić korzyści całej rodzinie. Ważne jest jednak, aby uwzględnić potrzeby i uczucia dziecka w tym procesie. Nie każde dziecko odnajdzie się w sytuacji, gdzie musi przemieszczać się między domami rodziców, co może być źródłem stresu i niepewności.
Decyzję o opiece naprzemiennej powinno się więc podejmować z rozwagą, biorąc pod uwagę indywidualne potrzeby dziecka oraz zdolność rodziców do efektywnego zarządzania tą formą opieki. Kiedy rodzice są w stanie stworzyć stabilne i wspierające środowisko, uwzględniając przy tym dobro dziecka jako nadrzędny cel, opieka naprzemienna może przynieść wiele korzyści dla wszystkich zaangażowanych stron.
Aby ustanowić opiekę naprzemienną nad dzieckiem, konieczne jest sądowe orzeczenie o takiej formie opieki, realizowanej w porównywalnych i powtarzających się okresach.
Warto jednak zaznaczyć, że rodzice mogą samodzielnie, bez działania sądu, ustalić formę opieki nad dzieckiem, przedstawiając plan wychowawczy do akceptacji sądu.
Jest to ważny aspekt dla rodziców, którzy rozważają opiekę naprzemienną, ponieważ wskazuje na możliwość samodzielnego ustalenia przez nich formy opieki, co jest zwykle bardziej elastyczne i dostosowane do indywidualnych potrzeb rodziny. Chociaż wymóg sądowego orzeczenia wydaje się niezbędny dla formalnego uznania opieki naprzemiennej, rodzice powinni być świadomi, że mogą oni wspólnie opracować i przedłożyć sądowi plan wychowawczy, który będzie odzwierciedlał ich wspólną decyzję o takiej formie opieki. Taka inicjatywa może sprzyjać lepszemu zrozumieniu i współpracy między rodzicami w interesie, przede wszystkim, dobra dziecka.
Rozważając różne modele opieki nad dzieckiem po rozwodzie, opieka naprzemienna wyłania się jako jedno z rozwiązań, które może służyć zarówno interesom dziecka, jak i rodziców. Bez wątpienia, wprowadzony racjonalnie i z poszanowaniem dobra dziecka, może być naprawdę atrakcyjnym modelem opieki nad dzieckiem, który daje możliwość zachowania silnych, równych relacji z obojgiem rodziców, co ma kluczowe znaczenie dla emocjonalnego i społecznego rozwoju dziecka.
Pamiętajmy jednak, że każda rodzina jest inna, a decyzję o wprowadzeniu takiego modelu opieki należy dokładnie przemyśleć i dostosować do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka oraz rodziców. Wiele zależy od ich zdolności do współpracy i komunikacji, a także od stabilności i przewidywalności, jakie mogą zapewnić dziecku w nowej sytuacji życiowej.
Jeśli znajdujesz się w sytuacji, w której rozważasz opiekę naprzemienną lub masz wątpliwości co do najlepszego sposobu zorganizowania opieki nad Twoim dzieckiem po rozwodzie — zapraszamy do kontaktu z naszą Kancelarią.
Strona korzysta z plików Cookies zgodnie z celamia określonymi w Polityce prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików Cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki interentowej.
