Wspomniany wyżej wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych:

W dniu 2 maja 2012 r. doszło do wypadku, w którym powód doznał bardzo poważnych obrażeń: urazu czaszkowo – mózgowego, stłuczenia płatów czołowych, złamania kości podstawy czaszki i kości pokrywy czaszki – złamania kości czołowej z wgłobieniem, złamania kości masywu szczękowo – jarzmowo – oczodołowego oraz łuku jarzmowego po stronie prawej z przemieszczeniem, złamania zęba obrotnika i urazu oka prawego powodujący niedowidzenie. W dniu przyjęcia do szpitala wykonano operację odgłowienia czaszki, plastyki przedniego dołu czaszki i pokrywy czaszki oraz założono kołnierz ortopedyczny. Później przeprowadzono zabieg osteosyntezy dolnego brzegu oczodołu prawego i odtworzenia dna oczodołu prawego z zastosowaniem płytki bioresorbowalnej oraz wdrożono leczenie farmakologiczne. Następnie powód kontynuował leczenie. W dniu wypadku powód podróżował wspólnie z kierowcą pojazdu oraz trojgiem innych pasażerów, zajmował miejsce z tyłu samochodu po środku. Nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności powód został zaliczony do kategorii osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim. Towarzystwo Ubezpieczeniowe przyjęło odpowiedzialność za skutki zdarzenia. Na podstawie dokumentacji medycznej i opinii konsultanta medycznego działającego z ramienia pozwanej orzeczono 60% trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda oraz, ustalając bazową wysokość zadośćuczynienia na poziomie 72 400 zł. Pozwany przyjął, że powód swoim zachowaniem w postaci braku zapięcia pasów bezpieczeństwa przyczynił się w 30% do powstania i zwiększenia szkody.

Sąd Okręgowy podzielił zdanie Towarzystwa Ubezpieczeń i również przyjął przyczynienie powoda na poziomie 30% wskazują, że powód mógł i powinien był przewidywać możliwe następstwa ewentualnego wypadku i konsekwencji swojego zachowania polegającego na niezapięciu pasów bezpieczeństwa. Takiemu ustaleniu nie stała na przeszkodzie okoliczność, że pozostali pasażerowie siedzący na tylnym siedzeniu, którzy również nie mieli zapiętych pasów, nie doznali poważniejszych obrażeń.

Obie strony wniosły apelacje od wyroku Sądu Okręgowego. Sąd Apelacyjny odmiennie ocenił stopień przyczynienia się powoda do szkody i uznał, że wynosi ono 50%.

Powód wniósł skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego.  Sąd ten wskazał, że w okolicznościach omawianej sprawy nie można zgodzić się z Sądem Apelacyjnym, iż powód, nie zapinając pasów bezpieczeństwa na tylnym siedzeniu, w 50% przyczynił się do powstania szkody. Takiemu stanowisku przeczy przede wszystkim porównanie stopnia winy poszkodowanego i sprawcy szkody. Nie ulega bowiem wątpliwości, że zachowanie się sprawcy szkody polegające na umyślnym naruszeniu zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym jest okolicznością niewspółmierną do niezapięcia pasów bezpieczeństwa przez poszkodowanego. Z drugiej jednak strony należy przyjąć, że skoro powód mógł i powinien był przewidywać możliwe następstwa ewentualnego wypadku i konsekwencji swojego zachowania polegającego na niezapięciu pasów bezpieczeństwa, można mu przypisać rażące niedbalstwo. Opinie biegłych przedstawione w postępowaniu przed sądami pierwszej i drugiej instancji uzasadniają w związku z tym dokonaną przez Sąd Okręgowy ocenę, że powód przyczynił się do wyrządzenia mu szkody w 30%.

Jednocześnie, w uzasadnieniu tego wyroku Sąd Najwyższy przypomniał, że przyczynienie się poszkodowanego w 50% może być odnoszone do sytuacji, gdy wiedział on o tym, że sprawca wypadku prowadził pojazd mechaniczny pod wpływem alkoholu. Osoba, która decyduje się na jazdę samochodem z kierowcą będącym w stanie po spożyciu napoju alkoholowego przyczynia się do odniesionej szkody powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego, gdy stan nietrzeźwości kierowcy pozostaje w związku z tym wypadkiem. Spożycie napoju alkoholowego przed jazdą z takim kierowcą uważać należy za znaczne przyczynienie się do powstania szkody.